· Sławomir Olejniczak to założyciel i nadzorca słynnej fundamentalistycznej organizacji Ordo Iuris, wspieranej przez Kreml;
· W młodości Olejniczak i jego ojciec mieszkali w Koźminie Wielkopolskim pod Krotoszynem;
· w Krotoszynie cieszyli się wsparciem ważnego miejscowego esbeka wyspecjalizowanego w walce z Kościołem katolickim;
· major Bogdan Ciesiółka, szef krotoszyńskiej Służby Bezpieczeństwa, pomagał Olejniczakom, gdy pragnęli wyjechać za granicę;
· naszą uwagę zwróciło to, że Olejniczakom udzielał poparcia tak wysoko postawiony esbek (sprawami paszportowymi tzw. szarych obywateli zajmowali się zwykle mniej ważni funkcjonariusze);
· skontaktowaliśmy się z majorem Ciesiółką, który wciąż żyje;
· okazało się jednak, że major Ciesiółka nie chce, aby “drążono sprawę”…
· poprosiliśmy jego bliską znajomą, aby przekazała mu nasze pytania dotyczące trybu przyznawania paszportów mieszkańcom Krotoszyna i okolic w latach 80. (chcieliśmy ustalić, czy w krotoszyńskim SB było normą to, że główny miejscowy esbek zajmował się paszportami tzw. szarych obywateli);
– major zareagował bardzo nerwowo, a znajoma usłyszała, że nie należy drążyć tej sprawy;
· nic dziwnego: analiza esbeckiej kariery majora wykazuje, że Bogdan Ciesiółka należał do protegowanych gen. Konrada Straszewskiego;
· Konrad Straszewski to założyciel niesławnej Grupy “D”, której członkowie zastraszali, bili i mordowali księży oraz działaczy wyznaniowych (to oni odpowiadają m.in. za śmierć ks. Jerzego Popiełuszki);
· gen. Straszewski, podobnie jak jego Grupa “D”, ściśle współpracował ze służbami specjalnymi Kremla;
· w 1988 r. gen Straszewski został wiceprezesem spółki Gromada Tourist znanej z bliskich związków z Rosją (jednego z jej szefów podejrzewano o działanie na rzecz kremlowskiego wywiadu).
Tomasz Piątek
Sprawa teczki paszportowej Sławomira Olejniczaka została omówiona w artykule pt. “Nie drąż tego – mówi główny esbek w mieście, który pomógł młodemu założycielowi Ordo Iuris wyjechać za granicę“. Dzisiaj prezentujemy nowe ustalenia dotyczące majora Bogdana Ciesiółki.
Major Ciesiółka był esbekiem, czyli funkcjonariuszem SB (Służby Bezpieczeństwa, PRL-owskiej komunistycznej policji politycznej). Jako szef SB w Krotoszynie, major Ciesiółka w latach 1985-1987 wspierał starania Olejniczaka i jego ojca o paszport.
Poniżej ujawniamy nowe fakty dotyczące Ciesiółki, ale najpierw przypominamy najważniejsze informacje zawarte w pierwszym artykule. Sprawa jest złożona, zatem dla większej przejrzystości przedstawiamy wszystko w punktach i podpunktach.
Kim jest Sławomir Olejniczak, co robi i z kim współpracuje?
- Sławomir Olejniczak to mało znany, ale ogromnie wpływowy działacz, który stoi za projektem całkowitego zakazu aborcji i nagonką na osoby LGBT;
- Olejniczak to jeden z założycieli słynnej fundamentalistycznej organizacji Ordo Iuris (obecnie nadzoruje tę organizacji jako członek rady Ordo Iuris);
- wcześniej Olejniczak czuwał nad Ordo Iuris również jako prezes Instytutu im. ks. Piotra Skargi, który decydował o obsadzie stanowisk kierowniczych w Ordo Iuris;
- Instytut im. ks. Piotra Skargi to polska odnoga globalnej ultraprawicowej sekty TFP (wywodzącej się z Brazylii i potępionej przez katolickich biskupów tego kraju już w latach 80.);
- Olejniczak ma znajomych nie tylko w Brazylii: kierowany przez niego Instytut im. ks. Piotra Skargi był partnerem Światowego Kongresu Rodzin;
- Światowy Kongres Rodzin to ultrakonserwatywna międzynarodówka sponsorowana przez Władimira Jakunina;
- Jakunin to kremlowski oligarcha, były funkcjonariusz KGB (sowieckie cywilne służby specjalne) i bliski przyjaciel rosyjskiego dyktatora Władimira Putina.
(ciąg dalszy artykułu pod ilustracją)
Co Sławomir Olejniczak robił w latach 80.?
- w latach 80. nastoletni Olejniczak i jego ojciec cieszyli się wsparciem majora Bogdana Ciesiółki, szefa krotoszyńskiej Służby Bezpieczeństwa;
- major Ciesiółka, główny esbek w Krotoszynie, popierał starania Olejniczaków o paszport zagraniczny (w tamtych czasach nie można było wyjechać z Polski bez zgody komunistycznej SB);
- na tzw. wnioskach paszportowych (wypełnianych przez ojca i syna w celu uzyskania paszportu) znajdują się długie notatki przychylne dla Olejniczaków;
- pod tymi przychylnymi notatkami przybił swoją pieczątkę krotoszyński inspektor paszportowy Lech Witek, ale pod jego pieczątką znajduje się znacznie ważniejsza pieczątka i podpis Bogdana Ciesiółki;
- podpisane przez Ciesiółkę notatki kończą się propozycją, aby zezwolić na wyjazd (notatki uzasadniają to związkami rodzinnymi Olejniczaków oraz brakiem antykomunistycznego zaangażowania politycznego);
- wnioski z notatkami podpisanymi przez majora Ciesiółkę trafiały do jego esbeckich kolegów w Kaliszu, z którymi major wcześniej współpracował przez lata;
- celem wyjazdów zagranicznych Sławomira i Zygmunta Olejniczaków były kontakty z ciotką Sławomira Olejniczaka, emigrantką Urszulą Butterfield mieszkającą w Wielkiej Brytanii;
- Urszulę Butterfield odnajdujemy później w partii Prawo i Sprawiedliwość, jak również w ultrakonserwatywnych środowiskach katolickich angielskich i polskich.
(ciąg dalszy artykułu pod ilustracjami)
Kim był major Bogdan Ciesiółka?
- major Ciesiółka, który popierał starania Olejniczaków o paszport, był weteranem esbeckiego Wydziału IV;
- Wydział IV zajmował się walką z Kościołem katolickim i innymi związkami wyznaniowymi;
- major Ciesiółka przez 17 lat pracował w Kaliszu, w esbeckim Wydziale IV Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej (przypomnijmy: Kalisz był wtedy miastem wojewódzkim, Milicja Obywatelska stanowiła komunistyczny odpowiednik policji, a Służba Bezpieczeństwa formalnie była częścią Milicji Obywatelskiej);
- esbeckie wydziały w lokalnych komendach Milicji Obywatelskiej w większym stopniu podlegały PRL-owskiemu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych (MSW) w Warszawie niż władzom lokalnym;
- tak samo było w Kaliszu, gdzie Bogdan Ciesiółka jako pracownik Wydziału IV podlegał przede wszystkim Departamentowi IV MSW w Warszawie;
- Departament IV prowadził walkę przeciw Kościołom w całej Polsce;
- liczne dokumenty kaliskiej SB zostały zniszczone, jednak analiza przebiegu kariery majora Ciesiółki wykazuje, z kim major związał tę karierę;
- Ciesiółka rozpoczął esbecką karierę w Krotoszynie, gdzie był oficerem i inspektorem operacyjnym SB w latach 1967-1975;
- jego kariera przyspieszyła, gdy w grudniu 1974 r. szefem Departamentu IV MSW w Warszawie został generał Konrad Straszewski;
- pół roku później Ciesiółkę przeniesiono z małego Krotoszyna do większego i ważniejszego Kalisza, gdzie od razu awansował na starszego inspektora;
- gen. Straszewski był szefem Departamentu IV przez siedem lat, od grudnia 1974 r. do listopada 1981 r.;
- w tym czasie Ciesiółka awansował na kierownika jednej z sekcji Wydziału IV w Kaliszu;
- miało to miejsce w lipcu 1980 r., gdy rosły zarówno niepokoje społeczne, jak i wpływy organizacji religijnych z Kościołem katolickim na czele (awans w takiej chwili dobitnie świadczył o zaufaniu Departamentu IV do samego Ciesiółki lub do jego kaliskich szefów i promotorów);
- zakrawa na niemożliwość, żeby takie awanse spadły na Ciesiółkę bez wiedzy szefa Departamentu IV lub jego najbliższych współpracowników (esbeckie struktury były skrajnie hierarchiczne, centrala chciała totalnie kontrolować teren, a warszawscy dygnitarze budowali sobie “grupy wsparcia” i sieci wpływu na prowincji);
- w grudniu 1981 r. Ciesiółka był rekomendowany do awansu na wyższe stanowisko przez Stefana Stępnia, naczelnika Wydziału IV w Kaliszu;
- Stępień objął stanowisko naczelnika Wydziału IV, gdy Straszewski był szefem Departamentu IV (zatem to Straszewski dał to stanowisko Stępniowi, protektorowi Ciesiółki);
- podsumowując: Bogdan Ciesiółka należał do grupy “ludzi generała Straszewskiego” w Kaliszu.
(ciąg dalszy artykułu pod ilustracjami)
Kim był generał Konrad Straszewski?
- Konrad Straszewski rozpoczął karierę w 1952 r., gdy został starszym referentem w stalinowskim Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego (MBP);
- już w latach 1953-1955 zajmował się walką z Kościołami w Departamencie XI MBP (gdzie w 1954 r. awansował na kierownika);
- stalinowskie MBP było organizacją zbrodniczą, odpowiedzialną za morderstwa, tortury i inne prześladowania stosowane wobec setek tysięcy ofiar;
- jednak związki generała Straszewskiego ze zbrodnią polityczną nie skończyły się wraz ze stalinizmem;
- po likwidacji MBP i upadku stalinizmu w październiku 1956 r., walkę z Kościołami przejęło PRL-owskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych;
- walką tą zajmował się znany nam już Departament IV MSW;
- w 1962 r. Konrad Straszewski odnalazł się w Departamencie IV, gdzie po dwóch latach awansował na naczelnika jednego z wydziałów;
- był to początek wielkiej kariery, ponieważ w 1971 r. generał Straszewski został wiceszefem Departamentu IV, a w latach 1974-1981 był jego szefem;
- w 1988 r. Konrad Straszewski objął stanowisko wiceprezesa spółka Gromada Tourist;
- bliskie związki tej spółki z postsowiecką Rosją były omawiane w mediach;
- w 2007 r. prawicowy dziennikarz Przemysław Harczuk napisał, że działania jednego z szefów Gromady Tourist, Romana Budzyńskiego, oceniano jako korzystne dla rosyjskiego wywiadu;
- wcześniej, w czasach PRL Straszewski założył i stworzył od podstaw Grupę “D” w Departamencie IV MSW.
Czym była Grupa “D”?
- chodzi o tzw. Samodzielną Grupą “D” Departamentu IV MSW, nazywaną również Grupą Operacyjną do Zadań Dezintegracyjnych;
- celem Grupy “D” było niszczenie i rozbijanie Kościoła katolickiego w Polsce;
- Grupa “D” powstała w listopadzie 1973 r.
- jej twórcą i pierwszym szefem z ramienia ministra spraw wewnętrznych był generał Konrad Straszewski;
- prawą ręką Straszewskiego w Grupie “D” był Zenon Płatek, który po upadku komunizmu stanął przed sądem jako oskarżony o zlecenie mordu na ks. Jerzym Popiełuszce;
- początkowo Grupa “D” miała “kompromitować pielgrzymki”;
- jak podaje Grzegorz Piotrowski (jeden z najaktywniejszych członków Grupy “D” i późniejszy morderca ks. Popiełuszki), pierwsze zadania polegały na przyłączaniu się do pielgrzymek i podpalaniu wiejskich stodół (chodziło o to, żeby PRL-owscy chłopi winili pielgrzymki za pożary);
- później zlecenia stały się “ambitniejsze” (wysyłanie anonimów demaskujących lub szkalujących księży i działaczy katolickich, podsycanie wewnątrzkościelnych sporów przy pomocy agentów, kolportaż agresywnych ulotek i plakatów, a nawet fałszowanie materiałów pamiętnikarskich w celu kompromitacji ich rzekomych autorów lub bohaterów);
- Grupa “D” wykonywała też “zadania specjalne”, czyli pobicia, uszkodzenia mienia, uprowadzenia, groźby, odurzenia, napady na mieszkania i podpalenia.
- terenowi pracownicy esbeckich Wydziałów IV w Komendach Wojewódzkich MO związani z Konradem Straszewskim tworzyli miejscowe komórki Grupy “D”;
- niewiele wiadomo o terenowych komórkach “D” ze względu na niszczenie lub ukrywanie esbeckich dokumentów po 1989 r., a przede wszystkim ze względu na to, że Grupa “D” i jej terenowe komórki działały w głębokiej konspiracji (często unikały jakiejkolwiek dokumentacji);
- akta personalne funkcjonariusza Bogdana Ciesiółki dostępne w IPN są bardzo krótkie, liczą sobie 27 stron, mimo że Ciesiółka pracował w SB przez 23 lata (co może wskazywać na to, że niektóre dokumenty i fakty zostały zatajone);
- w 1976 r. “Grupa D” uzyskała status ministerialnego wydziału w Departamencie IV MSW;
- historycy zgodnie przypisują członkom Grupy “D” i jej terenowych komórek zamordowanie ks. Jerzego Popiełuszki, ks, Stefana Niedzielaka, ks. Sylwestra Zycha i wielu innych kapłanów;
- Grupa “D” ściśle współpracowała z KGB (sowieckie cywilne służby specjalne);
- funkcjonariusze Grupy “D” w latach 70. i 80. ponad 20 razy odwiedzili Związek Sowiecki;
- w listopadzie 1975 r. generał Konrad Straszewski jako przedstawiciel polskiego SB podpisał w Moskwie plan wspólnych działań prowadzonych przez Departament IV i KGB przeciwko Kościołowi katolickiemu i Watykanowi;
- w swoich działaniach Grupa “D” niekiedy posługiwała się fanatyczną, sekciarską ideologią i propagandą religijną;
- tak było w przypadku tzw. Organizacji Anty-Solidarność lub Organizacji Anty-Solidarnościowej, związanej z Grzegorzem Piotrowskim, mordercą ks. Popiełuszki;
- Organizacja Anty-Solidarność działała w Toruniu i okolicach, gdzie szerzyła antyzachodnią i antyopozycyjną propagandę rzekomo opartą na Biblii (a równocześnie porywała i torturowała działaczy antykomunistycznej opozycji);
- Grupa “D” koordynowała poczynania Organizacji Anty-Solidarność z działalnością Biura Studiów SB (elitarna jednostka komunistycznej Służby Bezpieczeństwa zajmująca się rozbijaniem opozycji antykomunistycznej, chroniąca m.in. Antoniego Macierewicza i ściśle współpracująca ze służbami Kremla);
- gdy współpracujące z kremlowskimi służbami Biuro Studiów SB podniesiono do rangi Departamentu Studiów i Analiz, jego kaliskim przedstawicielem został Stefan Stępień, protektor Bogdana Ciesiółki;
- działalność Organizacji Anty-Solidarność i zabójstwo Popiełuszki najprawdopodobniej były konsultowane z najwyższym kierownictwem KGB;
- szef KGB, Wiktor Czebrikow, na krótko przed rozpoczęciem działalności Organizacji Anty-Solidarność potajemnie odwiedził Toruń.
Podsumowanie:
- w latach 80. Sławomir Olejniczak, przyszły założyciel Ordo Iuris, w swoich staraniach o paszport był wspierany przez szefa krotoszyńskiej SB Bogdana Ciesiółkę;
- na podobne wsparcie ze strony Ciesiółki mógł liczyć ojciec Sławomira Olejniczaka, Zygmunt Olejniczak;
- Obaj Olejniczakowie wybierali się do Wielkiej Brytanii, aby odwiedzić krewną Urszulę Butterfield, która poźniej działała w ultraprawicowych środowiskach politycznych i ultrakatolickich środowiskach wyznaniowych;
- major Ciesiółka, który pomagał im w tych staraniach, to weteran Wydziału IV walczącego z Kościołami;
- analiza przebiegu kariery majora Ciesiółki wykazuje, że major był związany z gen. Konradem Straszewskim;
- Konrad Straszewski jako twórca Grupy “D” odpowiadał za najbardziej przewrotne działania Wydziału IV, włącznie ze stosowaniem fundamentalistycznej propagandy religijnej;
- Konrad Straszewski był również odpowiedzialny za współpracę Wydziału IV ze służbami specjalnymi Kremla;
- po latach Straszewski został wiceprezesem spółki blisko związanej z Rosją i podejrzewanej o działanie na rzecz kremlowskiego wywiadu;
- po wielu latach Sławomir Olejniczak założył Stowarzyszenie im. ks. Piotra Skargi, Instytut im. ks. Piotra Skargi oraz Ordo Iuris, czyli fundamentalistyczne organizacje religijne wspierane przez Kreml;
- po wielu, wielu latach major Ciesiółka zostaje zapytany przez bliską znajomą o przyznawanie paszportów mieszkańcom okolic Krotoszyna i reaguje bardzo nerwowo;
- major Bogdan Ciesiółka żąda, aby “nie drążyć sprawy”.
Tomasz Piątek
Źródła:
Teczka paszportowa Sławomira Olejniczaka IPN Ld 537/90137
Teczka paszportowa Zygmunta Olejniczaka IPN Ld 537/91636
Akta personalne funkcjonariusza Bogdana Ciesiółki IPN Po 0212/101
Klementyna Suchanow, “To jest wojna. Kobiety, fundamentaliści i nowe średniowiecze”, Agora 2020
Tadeusz Fredro-Boniecki, “Zwycięstwo księdza Jerzego”, Nowa 1990
Tomasz Piątek, “Macierewicz i jego tajemnice”, Arbitror 2018
Waldemar Handke, “Agentura Wydziału IV Służby Bezpieczeństwa KW MO w Poznaniu w latach 1977–1983. Analiza zachowanych danych statystycznych” (praca dostępna w internecie pod adresem: https://www.polska1918-89.pl/pdf/agentura-wydzialu-iv-sluzby-bezpieczenstwa-kw-mo-w-poznaniu-w-latach-1,4788.pdf)
https://arbinfo.pl/zalozyciel-ordo-iuris-i-podroze-jego-rodziny-w-aktach-ipn/
https://www.gosc.pl/doc/5727333.Ordo-Iuris-bez-tajemnic
https://rejestr.io/krs/112287/stowarzyszenie-kultury-chrzescijanskiej-im-ksiedza-piotra-skargi
https://www.piotrskarga.pl/o-nas.html
http://moje-gniezno.pl/artykuly/czytaj/5703/www.facebook.com/wojciechowski.eu
http://www.kworum.com.pl/drukuj.php?uid=7513
https://niezalezna.pl/petycja/6-bronmy-naszej-armiihttps://niezalezna.pl/podpisy/6-lista-podpisow
https://issuu.com/nowyczas/docs/nowyczas8_185_2012
http://verygoodgaynews.blogspot.com/2013/01/1000s-catholic-priest-object-to.html
https://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/118839
https://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/28313
https://rejestr.io/krs/473488/fundacja-instytut-na-rzecz-kultury-prawnej-ordo-iuris
https://wiadomosci.onet.pl/kiosk/imperium-romanum-ze-szpiegiem-w-tle/6m5fm
https://wyborcza.pl/7,75968,21605548,ordo-iuris-sekta-z-brazylii-i-dygnitarze-putina.html
https://ekai.pl/zbrodnicza-dzialalnosc-grupy-d-msw/
https://assets.documentcloud.org/documents/1284039/wcfjune2014newsletter.pdf
https://ekai.pl/zbrodnicza-dzialalnosc-grupy-d-msw/
Pisarz, publicysta i dziennikarz śledczy. Laureat Nagrody Wolności Prasy 2017 przyznawanej przez światową organizację Reporterzy Bez Granic, Nagrody Wolności i Przyszłości Mediów 2018 przyznawanej przez lipską Fundację Mediów, Nagrody Bestsellery Empiku 2017 i Nagrody Mediatory 2017. Autor 21 książek, w tym bestsellerów "Macierewicz i jego tajemnice" (250 tys. egz.), "Macierewicz. Jak to się stało" oraz "Morawiecki i jego tajemnice". Ukończył językoznawstwo na Uniwersytecie Mediolańskim. Współpracował m.in. z "Polityką", RMF FM, Krytyką Polityczną, "Gazetą Wyborczą" i włoskim dziennikiem "La Stampa". Jest stałym współpracownikiem TOK FM. Mieszka w Warszawie. Należy do Kościoła Ewangelicko-Reformowanego.